National Health: De Kamer van Complexiteit van de Canterbury Scene
National Health. Een Nieuw Hoofdstuk in de Evolutie van Canterbury
National Health werd opgericht in 1975 als het logische vervolg in de steeds complexer wordende stamboom van de Canterbury Scene โ een beweging die bekendstond om haar samensmelting van jazz, progressieve rock en typisch Britse excentriciteit. De band ontstond uit de resten van Hatfield and the North en werd opgezet als een soort supergroep, bestaande uit enkele van de meest bekwame muzikanten uit de scene, afkomstig uit bands als Gong, Hatfield, Gilgamesh en Delivery.
National Health. Oorspronkelijke Leden:
- Dave Stewart โ toetsen (ex-Hatfield and the North, Egg)
- Alan Gowen โ toetsen (ex-Gilgamesh)
- Phil Miller โ gitaar (ex-Matching Mole, Hatfield)
- Bill Bruford โ drums (ex-Yes, King Crimson โ korte tijd betrokken)
- Mont Campbell โ bas (ex-Egg, vooral tijdens vroege demoโs)
Hoewel de samenstelling in de beginperiode vaak wisselde, stabiliseerde de kern rond Dave Stewart, Phil Miller, en later Pip Pyle (drums) en John Greaves (bas, ex-Henry Cow). De groep legde zich toe op instrumentale complexiteit โ hรฉt kenmerk van Canterbury-fusion.
National Health. Muzikale Visie: Jazzrock met de Precisie van een Kamermuziekensemble
National Health onderscheidde zich door voluit te kiezen voor lang uitgesponnen composities, ingewikkelde instrumentale dialogen en een klassieke benadering van vorm en ontwikkeling. Hun muziek deed evenveel denken aan moderne kamermuziek als aan rock of jazz.
National Health. Kenmerken van hun geluid:
- Gelaagde toetsenpartijen (Moog, Fender Rhodes, Hammond)
- Uitgebreide instrumentale secties
- Ongewone maatsoorten en polyritmiek
- Subtiele Britse humor en surrealistische songtitels
- Weinig zang; de focus lag op instrumentaal verhaalvertellen
Hun benadering was minder psychedelisch dan die van Gong, minder speels dan Hatfield and the North, en strakker, verfijnder โ maar zonder ooit droog of academisch te klinken.
National Health. Debuutalbum: National Health (1978)
Na jaren van wisselende line-ups en live-optredens bracht National Health in 1978 hun titelloze debuut uit โ ironisch genoeg precies op het moment dat punkrock in het Verenigd Koninkrijk tot volle bloei kwam.
Hoogtepunten:
- โTenemos Roadsโ โ Een 14 minuten durende suite met occasionele zang van Amanda Parsons; een vloeiend opgebouwd werkstuk met symfonische grandeur.
- โBrujoโ โ Vol onvoorspelbare maatwisselingen en vurige jazzfusionmomenten.
- โElephantsโ โ Een bizar, maar strak gecomponeerd nummer vol Britse flair en absurdistische humor.
- โBorogoves (Excerpt)โ โ Een demonstratie van contrapunt en ritmische verfijning.
Het album is technisch verbluffend en emotioneel rijk โ voor velen een van de meest geslaagde Canterbury-platen ooit. Ondanks de muzikale kwaliteit werd het album grotendeels genegeerd door het grote publiek, in een tijd waarin lange, complexe composities uit de mode raakten.
Of Queues and Cures (1978): Een Hoogtepunt van Verfijning
Later datzelfde jaar verscheen Of Queues and Cures, dat door velen wordt beschouwd als het meesterwerk van National Health.
Belangrijke nummers:
- โThe Bryden Two-Step (For Amphibians), Part One & Twoโ โ Vreemd, speels, maar prachtig geconstrueerd; een perfecte mix van humor en structurele complexiteit.
- โDreams Wide Awakeโ โ Met expressief gitaarwerk van Phil Miller en rijk gelaagde harmonieรซn.
- โBinocularsโ โ Een zeldzaam vocaal nummer, gezongen door John Greaves, dat een introspectieve toets toevoegt aan het verder instrumentale album.
Met nog minder zang en nog ambitieuzere composities dan hun debuut, is Of Queues and Cures de kroon op het werk van de Canterbury Scene โ complex, verfijnd en muzikaal briljant.
Een Spiritueel Afscheid: D.S. Al Coda (1982)
Na het vroege overlijden van Alan Gowen aan leukemie in 1981, besloten de overige leden van National Health zijn composities te eren met het postuum opgenomen album D.S. Al Coda.
Het album is een ingetogen, elegante ode โ niet zo iconisch als hun eerdere werk, maar wel een waardig en oprecht slotakkoord van hun muzikale reis.
Nalatenschap en Invloed
De invloed van National Health blijft voelbaar binnen progressieve rock, avant-garde jazz en moderne fusion. Ondanks hun gebrek aan commercieel succes, lieten ze een blijvende indruk na door:
- De grenzen van instrumentale rock te verleggen
- Inspiratie te bieden aan groepen als The Muffins, Thinking Plague en รnglagรฅrd
- De Canterbury Scene te profileren als een centrum van intellectuele en muzikale diepgang
Waar veel tijdgenoten neigden naar toegankelijke zanglijnen en commerciรซle formules, koos National Health radicaal voor zuivere muzikale verkenning. Hun nalatenschap draait om compromisloze artistieke integriteit โ hun albums zijn verplichte kost voor elke serieuze progliefhebber.
Slotgedachten: Hoge Kunst met een Speels Hart
National Health belichaamde het summum van Canterbury-musicianship โ technisch briljant, cerebraal, maar met een oprechte speelsheid en liefde voor experiment. Ze wisten de elektrische energie van rock, de ritmische lenigheid van jazz en de structurele verfijning van klassieke muziek samen te smelten tot iets tijdloos.
Ze kwamen misschien op het verkeerde moment voor de hitlijsten, maar in de geschiedenis van de progressieve muziek kwamen ze precies op tijd.
